കെ.എസ്സ്.ആര്‍.റ്റി.സി. ഫാസ്റ്റ് പാസ്സഞ്ചറെ...
ഉയര്‍ത്താന്‍ പറ്റാത്ത വിന്‍ഡോ ഷട്ടറെ...
തുള്ളിക്കൊരുകുടം പെയ്യുന്ന വേനല്‍മഴയെ...
ആള്‍ത്തിരക്കില്ലത്താ വണ്ടാങ്കടവ് കുന്നാഴി ബസ്സ്‌റൂട്ടെ...
ആളിറക്കാനില്ലാതെ, കൊളുത്തില്‍ തൂങ്ങുന്ന ചെമ്പന്‍ മണിയേ...
കുണ്ടി താങ്ങി തളര്‍ന്നു, നിശബ്ദതയില്‍ വിശ്രമിക്കുന്ന
ചകിരി സീറ്റുകളെ...
ടിക്കറ്റ് കീറി തളര്‍ന്ന, കൈവിരല്‍ ഞൊടിച്ചു
കോട്ടുവായിട്ടുറങ്ങുന്ന കണ്ടക്ടറണ്ണാ...
മഴയില്‍ കരുതേണ്ട കരുതലോടെ നാല്‍പതിന് താഴെ
വണ്ടി വിടുന്ന ഡ്രൈവര്‍ മാമാ...
നന്ദി.. നിങ്ങള്‍ക്കെന്‍റെ ചങ്ക് നിറഞ്ഞ നന്ദി..
നിങ്ങള്‍ക്കെന്‍റെ ഒരായിരം....... ക്ഷമിക്കണം,
തൊള്ളായിരത്തി തൊണ്ണൂറ്റിയൊന്‍പത് ഉമ്മകള്‍.
ഒരെണ്ണം... ഒരു മുന്തിയ ഒരെണ്ണം ഞാനെടുത്തു.
അത്......
കള്ളനെപ്പോലെ ഇടം വലം ഒളികണ്‍ പായിച്ച് ,
അകത്തെ ഇരുളും നിശബ്ദതയും മൗനവും,
പുറത്തെ മഴക്കച്ചേരിയും ഇടിമിന്നല്‍ മേളവും
സാക്ഷി നിര്‍ത്തി...
എന്‍റെ ചുമലില്‍ ചാഞ്ഞ് മയങ്ങുന്ന തങ്കക്കുടത്തിനെ*
ഒരു വേളയൊന്നടര്‍ത്തിയെടുത്ത് ,
നല്ല നീളത്തിലും വീതിയിലും ചാര്‍ത്തികൊടുത്തു...
പകര്‍ന്നു കൊടുത്തു...
പിടഞ്ഞുണര്‍ന്ന കണ്‍പ്പീലികളെ ചുടുനശ്വാസം നല്‍കിയുറക്കി.
മഴയേ നീ പെയ്യുക..
മണിയേ നീ മുഴങ്ങരുത്...
കുന്നാഴിയെന്നത് നിമിഷങ്ങളില്‍ എത്തിപ്പെടുന്ന
ഒരു ബസ്‌ സ്റ്റോപ്പാകരുതേ...
മാമാലകള്‍ക്കപ്പുറത്തുള്ളൊരിടമാവണെ...
ഒരു താഴ്വാരം..
ഏഴാം കടലിനക്കരെയുള്ളൊരിടമാവണെ...
ഒരു തീരം..
ജന്മാന്തരങ്ങളിലണയുന്നൊരു വഴിയരികാവണെ...
*തങ്കക്കുടം : രേണുക മോഹന്‍ദാസ്‌
(എം എ ലിറ്ററേച്ചര്‍ ലാസ്റ്റ്‌ ഇയര്‍
ഇരു നിറം
നൂറ്റിയറുപത്തിയഞ്ചു സെന്റിമീറ്റര്‍ പൊക്കം
അന്‍പത്തിരണ്ടു കിലോ ഭാരം
കണ്ണ്,മൂക്ക്,ചുണ്ട്,മുടി പിന്നെ ഗന്ധം ശബ്ദം എല്ലാം വിഷം
മണമുള്ള മധുരമുള്ള മാരക വിഷം..)
ഉയര്‍ത്താന്‍ പറ്റാത്ത വിന്‍ഡോ ഷട്ടറെ...
തുള്ളിക്കൊരുകുടം പെയ്യുന്ന വേനല്‍മഴയെ...
ആള്‍ത്തിരക്കില്ലത്താ വണ്ടാങ്കടവ് കുന്നാഴി ബസ്സ്‌റൂട്ടെ...
ആളിറക്കാനില്ലാതെ, കൊളുത്തില്‍ തൂങ്ങുന്ന ചെമ്പന്‍ മണിയേ...
കുണ്ടി താങ്ങി തളര്‍ന്നു, നിശബ്ദതയില്‍ വിശ്രമിക്കുന്ന
ചകിരി സീറ്റുകളെ...
ടിക്കറ്റ് കീറി തളര്‍ന്ന, കൈവിരല്‍ ഞൊടിച്ചു
കോട്ടുവായിട്ടുറങ്ങുന്ന കണ്ടക്ടറണ്ണാ...
മഴയില്‍ കരുതേണ്ട കരുതലോടെ നാല്‍പതിന് താഴെ
വണ്ടി വിടുന്ന ഡ്രൈവര്‍ മാമാ...
നന്ദി.. നിങ്ങള്‍ക്കെന്‍റെ ചങ്ക് നിറഞ്ഞ നന്ദി..
നിങ്ങള്‍ക്കെന്‍റെ ഒരായിരം....... ക്ഷമിക്കണം,
തൊള്ളായിരത്തി തൊണ്ണൂറ്റിയൊന്‍പത് ഉമ്മകള്‍.
ഒരെണ്ണം... ഒരു മുന്തിയ ഒരെണ്ണം ഞാനെടുത്തു.
അത്......
കള്ളനെപ്പോലെ ഇടം വലം ഒളികണ്‍ പായിച്ച് ,
അകത്തെ ഇരുളും നിശബ്ദതയും മൗനവും,
പുറത്തെ മഴക്കച്ചേരിയും ഇടിമിന്നല്‍ മേളവും
സാക്ഷി നിര്‍ത്തി...
എന്‍റെ ചുമലില്‍ ചാഞ്ഞ് മയങ്ങുന്ന തങ്കക്കുടത്തിനെ*
ഒരു വേളയൊന്നടര്‍ത്തിയെടുത്ത് ,
നല്ല നീളത്തിലും വീതിയിലും ചാര്‍ത്തികൊടുത്തു...
പകര്‍ന്നു കൊടുത്തു...
പിടഞ്ഞുണര്‍ന്ന കണ്‍പ്പീലികളെ ചുടുനശ്വാസം നല്‍കിയുറക്കി.
മഴയേ നീ പെയ്യുക..
മണിയേ നീ മുഴങ്ങരുത്...
കുന്നാഴിയെന്നത് നിമിഷങ്ങളില്‍ എത്തിപ്പെടുന്ന
ഒരു ബസ്‌ സ്റ്റോപ്പാകരുതേ...
മാമാലകള്‍ക്കപ്പുറത്തുള്ളൊരിടമാവണെ...
ഒരു താഴ്വാരം..
ഏഴാം കടലിനക്കരെയുള്ളൊരിടമാവണെ...
ഒരു തീരം..
ജന്മാന്തരങ്ങളിലണയുന്നൊരു വഴിയരികാവണെ...
*തങ്കക്കുടം : രേണുക മോഹന്‍ദാസ്‌
(എം എ ലിറ്ററേച്ചര്‍ ലാസ്റ്റ്‌ ഇയര്‍
ഇരു നിറം
നൂറ്റിയറുപത്തിയഞ്ചു സെന്റിമീറ്റര്‍ പൊക്കം
അന്‍പത്തിരണ്ടു കിലോ ഭാരം
കണ്ണ്,മൂക്ക്,ചുണ്ട്,മുടി പിന്നെ ഗന്ധം ശബ്ദം എല്ലാം വിഷം
മണമുള്ള മധുരമുള്ള മാരക വിഷം..)
തൊള്ളായിരത്തി തൊണ്ണൂറ് ഉമ്മ അങ്ങോട്ടും
ReplyDeleteകൊള്ളാട്ടോ
ReplyDeleteവണ്ടി നേരെ ഏഴാം കടലിനക്കരയ്ക്ക് പോട്ടെ
ഷാജു അത്താണിക്കല്‍ - :) നന്ദി..
ReplyDeleteajith bhaiii - പിന്നല്ലാതെ